در مسیر بزرگسالی

وقتی فکر میکنم چجوری دارم اوضاع رو مدیریت میکنم خودم از تعجب وا میمانم آی مین لیترالی وسط تجربه کردن یکی از جالب ترین ارتباط های زندگیمم که از قضا واقعا هم برام دوست داشتنیه و در کنارش کلی علامت سوال و ذهن مشغولی و کنجکاوی دارم و یه طوری میتونم دکمه مغزم رو بزنم و بشینم سر درس و کارم انگار که اصلا همچین چیزی وجود نداره .

شما رو نمیدونم ولی این مورد که من میتونم اینکارو کنم برام هم عجیبه هم دوست داشتنی.

وقتی میبینم هیچ بعدی قرار نیست به هیچ بعد دیگه ای آسیب بزنه و مغز من الان دیگه خیلی خوب داره از پس تفکیکش برمیاد اینجوری ام که یس یس یس این است گودرت احسنت باریک الله فاطمه ژون!!!!

خب 

خیلی کند و منطقی میره جلو ، شاید حتی نشه بهش گفت کند و سرعت ایده آل حسابش کرد .نمیدونم 

چیزی که راجبش مطمنم اینه که اتفاقا از این روند خیلی هم راضی ام  ،بهم این فرصت رو میده که به ازای هر قدمی که میام یا میاد جلو خوب فکر هام رو بکنم و تمام جوانب رو بسنجم بدون اینکه عجله ای در کار باشه و اینا همش در حالی جریان داره که زندگیمون هم مختل نمیشه.

شاید چند روز پیش یه نفر ازم پرسید که آیا از طرف اون منتظر پیشنهادی و این اولین باری بود که ذهن من به اینجاها کشیده شد .

نیستم ، اصلا تا حالا تا اونجا پیش نرفته فکرم ،من فقط دارم حال رو میبینم چون فکر میکنم فکر کردن و رویا پردازی راجب آینده باعث میشه آدم چشمش رو روی حقیقت در حال جریان ببنده یا شروع کنه به گول زدن خودش بعد اون وقت نشونه و خط قرمزی که در حال اتفاق بوده رو از دست بده و در حالی که متونسته جلوی یک جریان اشتباه رو به موقع بگیره قاطی بازی ای بشه که نباید بشه 

بنابر این نه ، به جز چیزی که الان بینمون در جریانه به هیچ چیز دیگه ای فکر نمیکنم و با در نظر گرفتن تمام این داستان که ممکنه هر لحظه به هر دلیلی از ادامه داد مسیر با هم منصرف شیم چونکه تموم کردن هم بخشی از هر رابطه است دارم از این لحظه ای که الان توشیم لذت میبرم، انقدر:)